Słów kilka o tagach

Jeśli ktoś jest ze mną dłużej to może pamięta, że swego czasu blog obfitował w różne tagi oraz odpowiedzi na LBA. Możecie teraz zajrzeć do archiwum. Tak, już tego nie znajdziecie. Zrezygnowałam z tagów. Pytanie tylko: dlaczego?

Już od dłuższego czasu krąży po blogosferze stwierdzenie, że w tagach pojawiają się ciągle te same pytania. A przez to tagi są nudne. Podpisuję się pod tym nogami i rękami! Owszem, czasem zdarza się jakieś nietuzinkowe pytanie, ale bądźmy szczerzy - w większości tagów spotykamy pytania: jaka jest twoja ulubiona cienka książka, ulubiona książkowa para, świat, w którym chcesz żyć, książka z niespodziewanym zwrotem akcji i tak dalej. Nic odkrywczego.

Ale nudna to nie wszystko.

Pamiętam jak otrzymałam swoją pierwszą nominację - jaka to była radość! Było to niedługo po rozpoczęciu prowadzenia bloga, tematyka bożonarodzeniowa. Bardzo się cieszyłam i szybko odpowiedziałam na nominację. Lecz z czasem nominacji zaczęło przybywać i... gdybym wstawiała odpowiedzi na bloga od razu to właśnie tagi przeważałyby wśród wszystkich postów. Zatem starałam się utrzymywać jakieś odstępy między jednym, a drugim tagiem. Dobre rozwiązanie? Właśnie nie do końca. W pewnym momencie miałam mnóstwo zaległości. Zrozumiałam także, że nie chcę mieć tylu tagów na blogu. To miły dodatek, ale ja wcale tego nie chcę.

Jednak nie dlatego zrezygnowałam.

Problem jest zupełnie inny. I w porównaniu z tymi dwoma poprzednimi powodami o wiele większy. Mianowicie: spoilery. Tak. To może wydaje się Wam niedorzeczne, ale pomyślcie - jeśli ktoś odpowiada na pytanie: ulubiona książkowa para, to zazwyczaj zdradza zakończenie. Nie zawsze, bo przecież może wybrać wątek poboczny lub niekoniecznie aprobować wybór bohatera. Jednak bądźmy uczciwi - to zdarza się rzadko. A to tylko pierwszy przykład.

Zastanawiam się, kto wymyśla takie tagi. Nie rozumiem sensu pytania z Medycznego tagu, które brzmi "Nie ma go/jej już... - książka z zupełnie niespodziewaną śmiercią". Przecież to na kilometr śmierdzi spoilerami. I tak, piszę o tym, bo sama się przejechałam na tym pytaniu czytając odpowiedzi na ten tag na jednym z blogów. Była informacja, że będzie spoiler, ale linijkę dalej była odpowiedź. Jak miałam więc ominąć odpowiedź?

Uważam, że wymyślanie takich pytań jak powyższy przykład jest brakiem szacunku do czytelnika. Wiadomo, że na książkowych blogach są głównie osoby czytające książki, zatem jaki jest sens wymyślać pytania, na które można odpowiedzieć tylko spoilerem?

Postanowiłam zatem zrezygnować z tagów - z szacunku dla moich czytelników. Nie chcę być źródłem spoilerów dla kogokolwiek.
Postanowiłam także przestać czytać tagi. Lubiłam to robić - mimo wszystkich ich wad, gdyż dzięki temu można lepiej poznać blogerów. Ale zbyt dużo spoilerów się naczytałam. Na więcej nie mam już ochoty.

Kiedyś tagi wydawały mi się ciekawymi, luźnymi postami, które można wstawiać na bloga, by nieco go urozmaicić. Jednak po moich kilkukrotnych natknięciach się na spoilery zmieniłam zdanie. Wiem, że nie wszyscy blogerzy spoilerują w tagach, lecz zdążyłam się już sparzyć i przez te niemiłe doświadczenia zrezygnować z czytania tagów.

Co więcej - post ten napisałam kilka dni temu, pod wpływem emocji. Dziś czytałam go jeszcze raz, by nanieść poprawki. Chwilę temu weszłam też na jednego z blogów, który obserwuję. Był tam tag. Przeczytałam uważnie pytania, by wiedzieć czy odpowiedź na któreś z nich mogłaby być spoilerem. Wszystko wydawało się być w porządku, więc zaczęłam czytać odpowiedzi. Znowu to samo. Czy nie da się bez spoilerów na odpowiedzieć na pytanie "książka, która pozytywnie mnie zaskoczyła"?

***

To taka moja refleksja wynikająca z tego, na co ostatnio trafiam na blogach. Sama nie wyobrażam sobie umieścić czy to w tagu, czy to w recenzji spoileru. Jednak widzę, że niektórzy nie mają oporów.

Być może Ty tak nie robisz - chwała Ci za to! Ja jednak straciłam już zaufanie. Próbowałam, właśnie przed chwilą, ale kolejny raz się zawiodłam.

Tobie zaś życzę, by taka sytuacja nigdy Ci się nie zdarzyła. Byś to z kartek książek dowiedział(a) się, który bohater zginie, którego chłopaka wybierze główna bohaterka czy jakim zakończeniem zaskoczy Cię autor. Od tego są książki, nie tagi. Szkoda, że niektórzy o tym zapomnieli.