„Pięć osób, które spotkamy w niebie” - Mitch Albom

źródło

Informacje o książce:

TYTUŁ: Pięć osób, które spotkamy w niebie

AUTOR: Mitch Albom
TŁUMACZENIE: Joanna Puchalska

WYDAWNICTWO: Świat Książki

ILOŚĆ STRON: 199

W niebie każdy spotyka pięć osób – powiedział nagle Niebieski Człowiek. – Przekonasz się, że wszystkie te osoby nie bez powodu pojawiły się w twoim życiu. Wtedy mogłeś nie znać tego powodu. Po to jest niebo. Żeby zrozumieć sens życia na ziemi.

Lunaparki dostarczają ludziom mnóstwo rozrywki, lecz niektóre urządzenia sprawiają wrażenie bardzo niebezpiecznych. Nad wszystkim jednak czuwa obsługa techniczna, która ma zapewnić klientom bezpieczeństwo, sprawdzać, czy nie ma żadnych usterek, by wszystko było w porządku. To właśnie główne zadanie Eddiego — bohatera tej powieści. Jednak pewnego feralnego dnia dochodzi do awarii. Eddie próbując uratować dziewczynkę ginie. I nie, spokojnie — to nie jest spoiler. Ta książka właśnie tak nietypowo się zaczyna.

A co czeka na Eddiego po śmierci?

Każdy z nas ma jakieś wyobrażenie tego, co stanie się z nami po śmierci. Pewnie, gdybym teraz o to spytała, usłyszałabym różne odpowiedzi — począwszy od takich, że nie ma życia po śmierci, przez reinkarnację, aż po chrześcijańską wizję Nieba.

I coś na wzór tego ostatniego proponuje nam autor. Eddie trafia to niezwykłego miejsca, lecz nie przypomina ono biblijnego raju. Jest to dla niego ogromnym zaskoczeniem, bo nie tego się spodziewał. Oto dowiaduje się, że będzie musiał spotkać się z pięcioma osobami. Osobami, które miały wpływ na jego życie, choć on sam o tym nie wiedział.

Kim okażą się te osoby i co wspólnego mają z Eddiem?

Jeśli ktoś z Was zna twórczość pana Alboma, to wie, że jego książki nie odznaczają się wartką akcją, wielowątkowością czy niespodziewanymi zwrotami akcji. Ta także taka nie jest. To książka z przesłaniem, z pokazaniem pewnych wartości. Mówi o tym, że czasem jedno wydarzenie, o którym nawet nie mamy pojęcia, ma wpływ na nasze dalsze życie i życie innych ludzi.

Książka głęboka i choć krótka to nie warto przeczytać jej ciągiem. Sama robiłam sobie przerwy, by przyswoić to, co pisze autor. Bo czytając całą na raz, traktujemy ją jak jakąś powieść przygodową, jeśli zaś chcemy dostrzec to, co jest kwintesencją utworu, warto czytać ją spokojnie, nie spiesząc się.

Powieść jest nietypowo zbudowana. Niejednokrotnie spotkałam się z dwutorową akcją — aktualną i opisującą wydarzenia z przeszłości. Tu jest to bardziej skomplikowane. Główna akcja dzieje się po śmierci Eddiego, podczas jego rozmów z pięcioma osobami. Jednak równocześnie poznajemy jego wspomnienia związane z tymi osobami, dni opisujące jego kolejne urodziny, a także dowiadujemy się, co działo się po jego śmierci. Ale spokojnie — można się w tym wszystkim połapać.

Jeśli lubisz tego typu książki, to zachęcam Ci to sięgnięcia po tę pozycję. Pokazuje ona kilka uniwersalnych wartości i jest próbą wytłumaczenia pewnych spraw. Z pewnością nie każdy odnajduje się w takiej literaturze, ale ta lektura może okazać się dobrą odskocznią od tych pełnych szybkiej akcji powieści, które dominują w księgarniach.