„Układ” - Elle Kennedy

źródło

Informacje o książce:

TYTUŁ: Układ

AUTOR: Elle Kennedy
TŁUMACZENIE: Anna Mackiewicz

WYDAWNICTWO: Zysk i S-ka

ILOŚĆ STRON: 462

Czasem ludzie wkradają się w twoje życie i nagle nie masz pojęcia, jak mogłeś żyć bez nich.

Układ | Błąd | Podbój

Profesor Tolbert wykłada etykę filozoficzną. To jeden z tych przedmiotów, który studenci wybrali, myśląc, że z jego zaliczeniem nie będzie problemu. Mylili się. Zwłaszcza Garrett Graham — niezaprzeczalny mistrz hokeja. Jego średnia spadła, co nie pozwala mu na dalszą grę, a przecież to było jego marzenie. Musi coś z tym zrobić.
O pomoc prosi Hannah, której imienia początkowo nie zna. Ta jednak, ku jego ogromnemu zdziwieniu, odmawia mu. Jednak Garrett się nie poddaje. I w końcu znajduje punkt, z który uderza. Zawierają układ.

Książka zbiera niemal same pozytywne opinie, średnia ocen na Lubimy Czytać wynosi ponad 8,2. Jak więc nie sięgnąć po taką powieść? Gdy dowiedziałam się, że zdobyłam ją w rozdaniu na blogu „Kto czyta książki — żyje podwójnie” naprawdę się ucieszyłam, bo byłam niezwykle ciekawa tej pozycji! Czy jednak słusznie?

Ta książka coś w sobie ma. Ale czy to wystarczy? Po przeczytaniu byłam pełna emocji, ale... były one bardzo skrajne.
Niemal każdy aspekt tej książki z jednej strony mi się podobał, a z drugiej irytował.

Chociażby bohaterowie. Hannah to taka zwykła cicha myszka, niewyróżniająca się z tłumu. Pomocna, skromna, mądra. Nagle zauważa ją Garrett — typowy bad boy, do którego wzdycha połowa żeńskiej części studentów. Mam już dość tego schematu, lecz... No właśnie z drugiej strony bardzo ich polubiłam. Każdy z nich okazuje się inny. To, co pokazują światu to tak naprawdę przykrywka, ukrywają swoje przeżycia, emocje, swoją przeszłość.

Akcja toczy się bardzo powoli, co było dobre. To, co rozwija się między nimi, nie pojawia się nagle, lecz oni sami zastanawiają się, co ich łączy i jak to traktować. Było to delikatne i subtelne, ale... Niestety przewidywalne. Chociaż miło się czytało, to nie było żadnego elementu zaskoczenia.

Pewnie było to spowodowane tym, że historię poznajemy równocześnie z dwóch perspektyw — Hannah i Garretta. Gdyby narratorem była tylko jedna osoba, zaskoczenia by się pojawiały, tego jestem pewna. Dlatego uważam, że autorka źle zrobiła, tworząc podwójnego narratora.

Mam też zastrzeżenia co do języka. Rozumiem, że miał jak najwierniej odwzorowywać język osób dwudziestoletnich, lecz wielość powtarzających się epitetów, takich jak „cholerna”, „pieprzona”, „kurewska”, „gówniana” działała mi na nerwy. Ponadto wyrazy te służyły także jako przecinki, czego osobiście nie znoszę. Mam świadomość celu tego zabiegu, jednak... to mimo wszystko jest literatura i ja nie oczekuję powieści pisanej wierszem, lecz jakiejś odrobiny przyzwoitości. Zmniejszyłabym ilość takich słów o połowę, byłoby dużo lepiej.

Żeby nie było, że tylko narzekam, bo książka zła nie była, to pomijając już to słownictwo, czytało się przyjemnie. Były momenty zabawne, spora dawka sarkazmu i ironii, co bardzo lubię. Podobało mi się to, że autorka potrafiła pokazać uczucia, które towarzyszą bohaterom.

Warto także zauważyć, że to może nie tyle romans, ile romans erotyczny. I scen erotycznych trochę było. Z opisami włącznie. Także sięgając po tę lekturę, należy mieć to na uwadze.

Książka traktuje nie tylko o miłości, ale także o zaufaniu. Poprzez poznanie doświadczeń bohaterów, widzimy, jaki ma to wpływ na ich dalsze życie i relacje z innymi.
Choć nie jest to książka, jakiej się spodziewałam, bowiem nie była porywająca i zaskakująca, miała także swoje wady, to mimo wszystko bardzo zżyłam się z bohaterami i kibicowałam im.

Jeśli masz ochotę na coś lekkiego i przyjemnego, przy czym Twój mózg nie musi się bardzo wysilać, a bohaterów pokochasz od pierwszych stron, nie wahaj się i sięgnij po „Układ”!