„Wyśnione miejsca” - Brenna Yovanoff

Informacje o książce:

źródło

TYTUŁ: Wyśnione miejsca

AUTOR: Brenna Yovanoff
TŁUMACZENIE: Adriana Sokołowska-Ostapko

WYDAWNICTWO: Otwarte (Moondrive)

ILOŚĆ STRON: 356

Wrażenie, jakie wywołujemy, jest odwrotnie proporcjonalne do tego, co ludzie wiedzą na nasz temat.

Nie ukrywam, że na nie niektóre książki zwracam uwagę ze względu na ich okładkę. Staram się jedynak, by nie był to jedyny wyznacznik, przez który zdecyduję się przeczytać daną pozycję, dlatego w przypadku „Wyśnionych miejsc” decydującym aspektem był opis. Powieść, której bohaterowie spotykają się we śnie, brzmiała tajemniczo i oryginalnie, nie miałam więc wątpliwości, że jest to pozycja, którą muszę poznać.

Waverly i Marshall. Osoby z zupełnie innych środowisk, mający zupełnie inne charaktery, przyjaciół, zainteresowania i problemy. Pomimo że chodzą razem do szkoły, nigdy ze sobą nie rozmawiali. Aż do pewnego momentu, kiedy spotkają się w śnie. To tam po raz pierwszy odzywają się do siebie i mają okazję się poznać. I tak w ciągu dnia nie zamieniają ze sobą ani słowa, w nocy zaś potrafię dyskutować bez zahamowań. Z czasem jednak coraz trudniej jest rozdzielić jawę od snu.

Już podczas zapoznania z okładkowym opisem można zauważyć, że autorka w dużej mierze skupia się na kreacji bohaterów. Liczne przemyślenia, dialogi czy pierwszoosobowa narracja poprowadzona przemiennie z punktu widzenia Waverly i Marshalla pozwala na ich poznanie, zrozumienia zachowania i podejmowanych decyzji. Brenna Yovanoff tworząc damską bohaterkę, postanowiła odejść od standardowej cichej myszki, żyjącej w cieniu szkolnych gwiazd. Waverly jest dziewczyną perfekcyjną w każdym calu — ma dobre stopnie, angażuje się w życie szkoły, zawsze wie co powiedzieć i jak się zachować. Jednak czytelnik ma okazję poznać jej prawdziwe oblicze — te, którego nie pokazuje nikomu. Pod nakładaną każdego dnia maską widzimy osobę, która nie mówi o swoich uczuciach i stara się jak najlepiej wypaść w oczach innych osób, tym samym rezygnując z własnego ja. Nie jest to postać, którą łatwo polubić czy też się z nią utożsamiać, podobnie jak w przypadku Marshalla. Chłopaka, który w szkole zgrywa bad boya, nie przykłada się do nauki, w wolnym czasie imprezuje, a alkohol jest dla niego jednym ze sposobów ucieczki. Marshall bowiem szuka czegoś, co pozwoli mu zapomnieć i tak samo, jak Waverly nie pokazuje nikomu prawdziwego oblicza.

Bohaterowie posłużyli autorce do poruszenia ważnych tematów oraz przekazania czytelnikom kilku rad. Postaci z problemami spotykamy na kartach wielu współczesnych powieści i o ile w literaturze obyczajowej służy ona jako dodatek czy urozmaicenie, to te z literatury młodzieżowej mają szczególną rolę. Młody odbiorca często sam boryka się z opisywanymi przez pisarzy problemami, a nie wiedząc, gdzie szukać pomocy lub nie mając pojęcia jak się zachowywać i funkcjonować wśród rówieśników, jeszcze bardziej pogarsza swoją sytuację. Literaccy bohaterowie mogę służyć mu jako dobry przykład i wskazać drogę, dlatego tak ważne jest to, czym autorzy zapełnią karty powieści. Brenna Yovanoff zdecydowała się na kreację bardzo trudną, więc od początku można mieć podejrzenia nadchodzącej przemiany bohaterów. Jednak, co ważniejsze, autorka wiele uwagi poświęca samym przyczynom ich zachowań. Chęć bycia akceptowanym jest naturalną potrzebą człowieka, jednak nie może to odbywać się kosztem naszych prawdziwych pragnień, uczuć i myśli. Psychologiczne refleksje, chociaż ukryte za historią dwójki nastolatków, pokazują niewłaściwy sposób myślenia tych dwojga, by następnie przez postacie poboczne nakierować ich myśli na właściwy tor.

Wplatając wątek snów, autorka postawiła na pewną innowację w literaturze młodzieżowej. Ten sposób wprowadzenia czegoś nowego dał jej więcej możliwości w poprowadzeniu fabuły, których ta jednak nie do końca wykorzystała. Kwestią osobistą jest odbiór całości książki, nie da się jednak ukryć, że poza tym jednym elementem, nie znajdziemy tu czegoś, co już zostało napisane. Boli przede wszystkim to, że pisarka sama otwarła sobie furtkę do stworzenia powieści magicznej, ale przez nią nie przeszła. Niezbyt szybka akcja dodatkowo przyczynia się do określenia książki mianej przeciętnej. Brenna Yovanoff kilkukrotnie próbowała wpleść w fabułę opisy, które nadałyby lekturze odrobinę pikanterii, lecz ostatecznie żaden z nich nie został rozwinięty.

Nie ukrywam, że moje odczucia co do całości są bardzo mieszane. Z jednej strony dostałam coś nowego, wzbogaconego o dobre przemyślenia psychologiczne i ukazanie problemów bohaterów. Z drugiej jednak powieść była do bólu przewidywalna, nudnawa, a głównych bohaterów niespecjalnie darzyłam sympatią. Nieco świeżości do książki wniosła Autumn, bohaterka poboczna, choć trochę ciężko uwierzyć w jej realność, była zbytnio przerysowana. Ponadto nieustannie towarzyszyło mi wrażenie, że to wszystko już czytałam. Wiem też, że będzie to jedna z książek, o której szybko zapomnę.

„Wyśnione miejsca” pod względem fabuły nie wyróżniają się od innych młodzieżówek, dlatego stałych czytelników tego typu literatury mogą nieco znużyć. Niemniej jednak lekki styl pisarki sprawia, że powieść czyta się przyjemnie i dla kogoś, kto szuka czegoś niezobowiązującego, może okazać się dobrym wyborem.