„Mścicielka” - Bernhard Aichner

Informacje o książce:

źródło

TYTUŁ: Mścicielka

AUTOR: Bernhard Aichner
TŁUMACZENIE: Łukasz Kuć

WYDAWNICTWO: Sonia Draga

ILOŚĆ STRON: 299

Ile człowiek ma łez? Czy ktoś zdołał je kiedyś policzyć? Zebrać, napełnić kubek, wiadro, basen. Basen wypełniony łzami. Żeby już nie bolało, kiedy się do niego wskoczy.

Mścicielka | Dom śmierci | Totenrausch

Blum prowadzi zakład pogrzebowy, a prywatnie jest szczęśliwą żoną policjanta i matką dwóch córeczek. Sielanka kończy się, gdy pewnego dnia jej mąż ginie potrącony przez samochód. Kiedy odkrywa w jego telefonie nagrania ze śledztwa, które prowadził na własną rękę, wie już, że jego śmierć to nie był wypadek. Postanawia znaleźć sprawców i wymierzyć sprawiedliwość.

O tej pozycji dowiedziałam się przy okazji spotkania z autorem podczas Śląskich Targów Książki, które miało miejsce pod koniec września ubiegłego roku. Wywiadu miałam okazję słuchać, autograf udało mi się dostać, a książka i tak swoje odleżeć musiała. Nie miałam zbytnio pojęcia, o czym ona będzie, jednak z pewnością nie oczekiwałam czegoś takiego.

Początkowo Bernhard Aichner skupia się na zapoznaniu czytelnika z główną bohaterką. Występujące we wstępie wydarzenie mające miejsce osiem lat wcześniej poprzeplatane z historią Blum pokazuje czytelnikowi ogrom wpływu przeszłości na jej dalsze życie. W pierwszych rozdziałach śledzimy teraźniejsze życie Blum, lecz przez całą powieść autor nie szczędzi wspomnień z dzieciństwa bohaterki. W ten sposób poznajmy kobietę, która już od najmłodszych lat spędzała czas w chłodni, ucząc się od ojca jak poprawnie przygotowywać zwłoki do pochówku. Kreacja takiej bohaterki nie pozostawia czytelnikowi złudzeń, że jej zachowanie nie będzie należało do typowych.

W książce panuje nieco przytłaczający klimat, który nie jest szczególnym zaskoczeniem, skoro spora część akcji ma miejsce w chłodni. Pomieszczenie pełne zmarłych odcisnęło piętno na Blum, która tak dobrze znając śmierć, przestała się jej bać.

Autor stworzył powieść o nieskomplikowanej akcji, która nie pędzi do przodu, lecz rozwija się powoli, dając czytelnikowi czas, by i on spróbował poprowadzić śledztwo. Momentami jednak wszystko idzie zbyt łatwo, pisarz stosuje proste rozwiązania, co odbiera na autentyczności historii i czyni ją nieprawdopodobną.

Główny wątek mógłby być porównany do historii „Margo” Tarryn Fisher. Bohaterka, którą przeszłość ukształtowała na osobę bez skrupułów, która wymierza sprawiedliwość na własną rękę. Podobieństwa do tego młodzieżowego thrillera są dość widoczne, warto jednak podkreślić, że to powieść Bernharda Aichnera powstała wcześniej. Nie można mówić też o tym, by pozycja ta była odpowiednia dla czytelników pani Fisher, gdyż austriacki pisarz w książce nie szczędzi opisów brutalności, które nie są odpowiednie dla młodego odbiorcy.

Przyznam, że rzadko czytam taką literaturę, dlatego lektura tej powieści była dla mnie pewnym powiewem świeżości. Nie domyślałam się takiego obrotu zdarzeń, a autorowi udało się nawet mnie zaskoczyć. Jednak przede wszystkim książka bardzo mnie zszokowała, lekko przeraziła i wywołała zamęt w mojej głowie. To ten typ książki, o którym szybko nie zapomnę.

Thriller ten z pewnością będzie miał swoich zwolenników i przeciwników. Osoby, które często sięgają po ten typ książek, mogą lekko się rozczarować, zwłaszcza tym pójściem na skróty w pewnych momentach. Jednak przymykając na to oko i skupiając się na podążaniu za Blum, można wciągnąć się w powieść i pochłonąć ją w jeden wieczór.