Alice's Adventures in Wonderland

Do tej pory jako przykład literatury onirycznej mogłam wymienić jedynie „Sklepy cynamonowe”, które pamiętam z lekcji języka polskiego. Historia Alicji była mi obca, sama nie wiem dlaczego. Nigdy nie zapoznałam się ani z książkową, ani z filmową wersją. Postanowiłam jednak to zmienić, gdyż jest kultowa historia, a sama książka znajduje się na liście 100 najlepszych pozycji według BBC.


Zawsze kojarzyłam główny motyw - Alicja zauważa Białego Królika, który pospiesznie biegnie i znika w króliczej norze. Dziewczynka podąża za nim, tym samym trafiając do bardzo osobliwego świata. Świat ten jest pełen niespotykanych stworzeń, gadających zwierząt, a sama Alicja zmienia swój wzrost. Rozmowy z napotkanymi postaciami są wręcz absurdalne i teraz, w zależności od naszego podejścia, możemy albo chwytać się za głowę i zastanawiać się, co autor brał, albo poddać się klimatowi powieści i dobrze się bawić podczas lektury.

Bohaterowie są bardzo specyficzni, nietuzinkowi i z pewnością nigdzie takich nie znajdziemy. To, czy ich polubimy zależy już od wspomnianego wcześniej podejścia, jednak przyznam, że u mnie książkowe postacie wywołały ogrom radości i śmiechu. Myślę, że podczas czytania ważna jest świadomość, że mamy do czynienia z historią z pogranicza jawy i snu.

Książka o przygodach Alicji to bardzo sympatyczna pozycja i nie dziwię się, że zdobyła taką popularność. Dla mnie też jest to szczególna pozycja, z tego względu, że była to pierwsza książka, którą przeczytałam w oryginale. Przyznam, że z angielskiego nigdy orłem nie byłam, maturę zdałam dosyć przyzwoicie, ale wszelkie próby czytania czegoś w tym języku szybko się kończyły. Jednak takim osobom jak ja z pomocą wychodzi wydawnictwo [ze słownikiem]. 

Książki Wydawnictwa [ze słownikiem] mają trzy słowniki: na początku książki, na końcu i ten, moim zdaniem najpotrzebniejszy - który pojawia się z boku stron z tekstem. Dzięki temu nie musiałam co chwilę odkładać powieści, by zerknąć do słownika, bo tłumaczenie niezrozumiałych słów miałam pod nosem. 

Powiecie, że „Alicja w krainie czarów” to dla Was zbyt prosta książka i bez problemu dacie radę przeczytać ją w oryginale bez pomocy słownika. Świetnie! W związku z tym może zainteresuje Was coś z wyższej półki? Co powiecie na „Przygody Sherlocka Holmesa” albo „Drakulę”?  Zresztą najlepiej sami zajrzyjcie na stronę Wydawnictwa i wybierzcie coś dla siebie!

Za możliwość przeczytania „Alicji w krainie czarów” dziękuję Wydawnictwu [ze słownikiem]!