„Jesteś moja, dzikusko” - Agnieszka Lingas-Łoniewska

Informacje o książce:

zdjęcie z mojego Instagrama

TYTUŁ: Jesteś moja, dzikusko

AUTOR: Agnieszka Lingas-Łoniewska
WYDAWNICTWO: Novae Res

ILOŚĆ STRON: 312

Bo czasami życie to bajka, w której też występują złe czarownice, wredne charaktery i pełne zawiści przyjaciółki. Ale jest coś, co może dać temu radę, co ma szansę stawić czoło złu i zwyciężyć wszelkie przeciwności losu. Jest to miłość. W nią warto wierzyć.

Niedawno na blogu pojawiło się kilka słów o spotkaniu z panią Agnieszką Lingas-Łoniewską (TUTAJ), a dziś przechodzę już do twórczości autorki. Początkowo chciałam sięgnąć po „Skazani na ból”, ale wyszło jak wyszło i pewnie tak miało być.

Antek to osiemnastolatek uczący się w prywatnym wrocławskim liceum. Po maturze planuje zdawać na jeden z amerykańskich uniwersytetów, by móc studiować tam prawo. Jego życie jest pozbawione problemów, spotyka się w piękną dziewczyną, a w szkole cieszy się popularnością. Pewnego dnia do jego domu wprowadza się rok młodsza Natalia, córka zmarłej przyjaciółki jego matki. Początkowo ta dwójka woli schodzić sobie z drogi, lecz z czasem między nimi pojawia się uczucie, którego nie potrafią zignorować.

Historię poznajemy z pierwszoosobowej narracji Antka, bohatera bardzo wyrazistego i kreowanego na typowego bad boya. Chłopak nie panuje nad agresją, łatwo go zdenerwować, bójki to jego specjalność i zdecydowanie lepiej mu nie podskoczyć. Miłość do Natalii zaczyna go zmieniać, chłopak chce się poprawić, by nie sprawiać przykrości swojej dziewczynie i nie dawać jej powodów do niepokoju.

Natalia to drobna, rudowłosa dziewczyna, której ogromną pasją jest decoupage. Antek określa ją jako dobrą, ale nic więcej o niej nie wiemy. Z pewnością nie miała prostego życia, a jej spokojny charakter sprawia, że nie wyróżnia się z tłumu. Bez wątpienia można nazwać ją skromną, ale też niepozorną. Natalia to całkowite przeciwieństwo Antka, ale idealnie się dopełniają.

Już z okładki dowiadujemy się, że to powieść pokroju New Adult. Wyraźnie widać tu ten nurt, a historia miłosna tych dwojga nie jest usłana różami. Pojawiają się między nimi różne problemy, które napędzają akcję, zaskakują czytelnika i pozwalają wycisnąć z tej książki coś więcej, niż nastoletnią miłość. To opowieść nie tylko o wspomnianej wcześniej agresji, ale również o zazdrości, zaufaniu, poszukiwaniu prawdy i zmierzeniu się z własnym ja.

W książce nie brakuje zwrotów akcji, których ilość jest wyważona na tyle, by móc skupić się również na przeżyciach bohaterów, głównie Antka. Chłopak przechodzi ogromną przemianę i choć może nie jest to bohater, który zwyciężyłby konkurs na mojego książkowego męża, to trudno go nie polubić. Jest nieco pogubiony w życiu, zresztą autorka nie ukrywa, że lubi kreować takich skomplikowanych mężczyzn i rzeczywiście czyni to książką atrakcyjniejszą.

Nie sposób nie omówić tutaj kwestii językowej, gdyż widać wyraźną różnicę pomiędzy wypowiedziami poszczególnych bohaterów. W dialogach chłopców nie brakuje przekleństw, lecz ich ilość nie jest przytłaczająca, z czym niektórzy autorzy mają problem. Na szczęście pani Agnieszka znalazła idealny środek, więc niesmaku nie ma. Widoczne są również skróty w wypowiedziach nastolatków, czego już przy rozmowach rodziców nie ma. Sam język powieści jest prosty, lekki i przyjemny.

Może i powieść nie jest jakaś odkrywcza, podobne tematy były już poruszane, a i przewidzieć pewne wydarzenia łatwo, to i tak książka jest jak najbardziej na plus. I choć zagraniczne autorki proponują nam podobną literaturę, to może czasem warto sięgnąć po coś naszego, polskiego, bo cudze chwalicie, swego nie znacie, a powieść pani Agnieszki z pewnością literaturze zagranicznej dorównuje.