„Szukając Alaski” - John Green

żródło

Informacje o książce:

TYTUŁ: Szukając Alaski
AUTOR: John Green
TŁUMACZENIE: Anna Sak
WYDAWNICTWO: Bukowy Las
ILOŚĆ STRON: 320

W którymś momencie wszyscy podnosimy wzrok i uświadamiamy sobie, że zgubiliśmy się w labiryncie.

Jako iż John Green nazywany jest „kultowym pisarzem” postanowiłam zapoznać się z jego debiutancką powieścią, za którą w roku 2006 otrzymał nagrodę Michael L. Printz Award. Co to właściwie jest? Jest to coroczna nagroda przyznawana najlepszej książce młodzieżowej.

Pana Greena chyba nikomu przedstawiać nie trzeba. Największą sławę w Polsce przyniosła mu powieść „Gwiazd naszych wina”, a w tegoroczne wakacje mogliśmy zobaczyć ekranizację „Papierowych miast”. 

Klucha, a właściwie Miles Halter prowadzi nudne życie, nie ma przyjaciół, a jego hobby to wyszukiwanie ostatnich słów (tj. tych wypowiedzianych przed śmiercią). Jak nietrudno się domyślić w jego życiu następuje przełom - wyjeżdża od szkoły z internatem, która znajduje się w Alabamie.  To tam dzięki swojemu współlokatorowi poznaje nowych przyjaciół - Larę, Takumiego i... Alaskę. Ta ostatnia, chociaż tajemnicza i humorzasta, od razu skrada serce Milesa. Jest ona zupełnym przeciwieństwem Kluchy, sam zresztą powiedział: 

„Gdyby ludzie byli deszczem, to ja byłbym mżawką, a ona huraganową ulewą.”

Kolejna powieść o nieśmiałym chłopaku zauroczonym w niedostępnej dziewczynie? Z pozoru tak, lecz wielość wątków pokazuje nam problemy dojrzewania, akceptacji, wybaczania, a także sensu istnienia. 

Pamiętam, że zaraz po tym, jak wypożyczyłam tę książkę, wpadłam na moją koleżankę, która powiedziała, że ją czytała. Oczywiście spytałam, jak jej się podobała. Co usłyszałam? „To coś zupełnie innego niż Gwiazd naszych wina”.
Teraz tak myślę, że miała rację. Choć na początku powieść jest dość schematyczna, to jednak pojawiają się w niej pytania - rzekłabym, egzystencjalne. To one pomagają tworzyć klimat tej książki. I jeszcze jedno - nie potrafię przestać o niej myśleć. O tym wszystkim, co przeczytałam.

Książka jest dobra. Pouczająca i pokazująca wiele życiowych dramatów, z którymi muszą się zmagać nastolatkowie. I chociaż pojawiają się głębsze refleksje, to starszy czytelnik nie znajdzie tu nic odkrywczego.