„Osobliwe i cudowne przypadki Avy Lavender” - Leslye Walton

Informacje o książce:

źródło

TYTUŁ: Osobliwe i cudowne przypadki Avy Lavender

AUTOR: Leslye Walton
TŁUMACZENIE: Regina Kołek

WYDAWNICTWO: Sine Qua Non

ILOŚĆ STRON: 298

Miłość, jak powszechnie wiadomo, kieruje się własną logiką, za nic mając nasze plany czy zamiary.

Dawno nie spotkałam książki o tak wysokiej ocenie, niemal samych pozytywnych opiniach i cudownej okładce. Wiadome dla mnie było, że kiedyś sięgnę po tę powieść, by przekonać się, jak autorka przedstawiła historię rodziny Avy za pomocą realizmu magicznego.

Ava to dziewczyna, która urodziła się ze skrzydłami. I choć wzmianka o tym jest już w pierwszych stronach książki, to nie temu wydarzeniu poświęcony jest początek. Wracamy bowiem do wydarzeń sprzed kilkudziesięciu lat i poznajemy losy przodków bohaterki. A są to losy niezwykle osobliwe i jestem przekonana, że nikt z Was nie ma w swej rodzinie takich wspomnień.

Chętnie sięgam po książki z pierwszoosobową narracją, gdyż pozwalają one poznać odczucia i myśli bohatera. Jednak cenię też sobie trzecioosobową narrację, bo czasem wszechwiedzący narrator pokazuje nam kilka różnych punktów widzenia. A co by było, gdyby to połączyć? Pani Walton stosuje taki zabieg i chociaż narratorką jest Ava, widzimy również to, co działo się przed narodzeniem oraz odczucia pozostałych bohaterów. Ja jednak wolę, gdy autor decyduje się na jeden rodzaj narracji, ale postanowiłam nie skreślać tej historii po samym sposobie zapisania.

Gdyby ktoś zapytał mnie, o czym właściwie jest na książka, nie wiedziałam, co odpowiedzieć. Przez połowę poznajemy przeszłość, a później losy samej Avy. Tylko że... w tej książce nie ma żadnej fabuły, żadnego problemu, żadnej akcji ani wątków. To jak jakby ktoś obok Ciebie usiadł i zaczął Ci opowiadać dzieje swojej rodziny, od prababki, zgrabnie przechodząc w swoją autobiografię.

Liczyłam na niesamowitą historię, która porwie mnie swoją magią i nie będę mogła się od niej oderwać. Niestety dostałam zwykłą opowieść. No dobrze, może nie do końca zwykłą, bo w końcu realizm magiczny miał tu swój udział. Pojawiły się jakieś duchy, zjawy, zmarli i choć troszeczkę powiało tajemnicą, to w gruncie rzeczy nie odniosłam wrażenia, by to wszystko miało jakiś konkretny cel w tej powieści.

Miłość potrafi zrobić z nas głupców.

Jednego nie mogę tej książce odebrać — niosła jakieś przesłanie. O tym, czym jest miłość i jaki może mieć wpływ na człowieka. Losy przodków Avy pokazują nam, ile człowiek dla miłości jest gotów zrobić. Wyżej zacytowane przeze mnie zdanie pojawiło się w książce kilkukrotnie i idealnie ukazuje ono brutalną prawdę.

Bohaterowie byli z pewnością nietuzinkowi, a przynajmniej większość z nich. Szkoda, że każdego poznajemy tylko pobieżnie, ale autorka chyba postawiła sobie za cel zmieścić się w trzystu stronach. Chociaż może to i dobrze, bo inaczej ta książka o niczym ciągnęłaby się w nieskończoność. Zaskoczeniem było też dla mnie to, że tytułowa Ava pojawia się w tej historii dopiero w połowie książki. Może powieść powinna mieć raczej tytuł "Osobliwe i cudowne przypadki rodziny Lavender"?

Nadal nie mogę zrozumieć, jak tak pięknie wydana książka mogła tak mnie rozczarować. Liczyłam na coś pokroju „Magonii”, która to również przestawiała pióro na okładce.

Niestety nie rozumiem fenomenu tej książki, która nudziła mnie niemiłosiernie i przy której zastanawiałam się, o czym w ogóle jest ta powieść. Jednak wiem, że historia Avy ma wielu zwolenników, więc bardzo możliwe jest, że Tobie akurat się spodoba.

Jeśli jest tu ktoś, kto czytał tę pozycję i ma inne zdanie od mojego to chętnie się z nim zapoznam! Może ja coś przeoczyłam, a może po prostu źle się do niej nastawiłam - nie wiem. Dajcie jednak znać, co Was w niej urzekło, może ja tego po prostu nie zauważyłam.