„Jedno małe kłamstwo” - K.A. Tucker

Informacje o książce:

źródło

TYTUŁ: Jedno małe kłamstwo

AUTOR: K.A. Tucker
TŁUMACZENIE: Katarzyna Agnieszka Dyrek

WYDAWNICTWO: Filia

ILOŚĆ STRON: 426

Czasami w życiu podejmujesz decyzję, a potem wątpisz w jej słuszność. Nie żałujesz, bo wiesz, że dokonałeś właściwego wyboru, i że tak prawdopodobnie jest lepiej. Za to spędzasz mnóstwo czasu zastanawiając się, co, u diabła, robisz.

Dziesięć płytkich oddechów | Jedno małe kłamstwo | Cztery sekundy do stracenia | Pięć sposobów na upadek

Ta książka jest drugą z serii napisanej przez panią Tucker, jednak opowiada zupełnie inną historię. Dzieje się trzy lata później i jeśli zastanawiacie się, czy książki trzeba czytać w kolejności to nie, nie trzeba, jednak zalecałabym zachować chronologię, bowiem inaczej możecie nie wszystko rozumieć.

Livie to młodsza siostra Kacey. W pierwszej części poznaliśmy ją jako grzeczną i ułożoną dziewczynę, bardzo niewinną, odpowiedzialną i właściwie niemal idealną. Historia zaczyna się w dniu, gdy Livie przeprowadza się, by rozpocząć naukę w Princeton. Jak powszechnie wiadomo, dla wielu osób jest to czas licznych imprez i beztroskiego życia, jednak nastolatka chce przede wszystkim się uczyć, aby w przyszłości dostać się na medycynę.

Jednak już przy pierwszej okazji Kacey i jej nowa współlokatorka Reagen wyciągają ją na mocno zakrapianą imprezę. Dziewczyna upija się do nieprzytomności, ale wcześniej poznaje Ashtona, z którym... No właśnie, z którym co? Livie niewiele pamięta, jednak po całym wydarzeniu chłopak chce, by o wszystkim zapomnieli.

Przy okazji recenzji pierwszej części wspomniałam, że podobało mi się, w jaki sposób autorka pisze, zwłaszcza upodobałam sobie opisy uczuć. Chciałabym napisać, że tym razem było podobnie, ale miałam wrażenie, że te fragmenty pisała zupełnie inna osoba. Bardzo brakowało mi tych emocjonujących opisów, które były jednym z powodów sięgnięcia po tę powieść, jednak ten brak został zapełniony przez coś całkiem innego.

Tym czymś był humor. Nie spodziewałam się, że sięgając po romans, będę się śmiała, jednak zabawne dialogi, a także sarkastyczne uwagi bohaterów sprawiły, że nie mogłam powstrzymać się od śmiechu. Uśmiechałam się pod nosem często, lecz spora część powieści była poświęcona też trudnym tematom.

Tak jak poprzednim razem, także teraz autorka postanawia w fabułę wpleść tajemnice i wydarzenia z przeszłości, które mają wpływ na aktualne życie bohaterów. Trudne doświadczenia powodują, że podejmują takie, a nie inne decyzje. Pani Tucker skupiła się głównie na wymaganiach rodziców, chęci niezawiedzenia ich, ale również na przemocy.

Podjęcie takich wątków uczyniło książkę nie tylko bardziej poruszającą, ale także tajemniczą. Wszystkie te doświadczenia były powiem skrywane przed światem przez bohaterów, zaś my poznajemy je dzięki pierwszoosobowej narracji prowadzonej przez Livie.

Co do samej Livie to na tej bohaterce trochę się zawiodłam. Miałam ochotę na powieść z taką spokojną i ułożoną dziewczyną, ale metamorfoza, którą przeszła Livie sprawiła, że nie popierałam jej wyborów, które jak dla mnie były skrajnie nieodpowiedzialne i egoistyczne. Chociaż jej kibicowałam, to niejednokrotnie miałam ochotę zganić ją za jej zachowanie.

Książkę czytało się naprawdę przyjemnie i choć zakończenie jest przewidywalne, to w czasie lektury autorce udało się mnie kilka razy zaskoczyć. Może lawiny emocji we mnie nie wywołała, ale historia mnie poruszyła. Jednak najbardziej cieszyłam się z tego, że znów mogłam spotkać się z bohaterami z pierwszej części i przeżyć z nimi dalsze przygody.