„Jesienna miłość” - Nicholas Sparks

źródło

Informacje o książce:

TYTUŁ: Jesienna miłość

AUTOR: Nicholas Sparks
TŁUMACZENIE: Andrzej Szulc

WYDAWNICTWO: Albatros

ILOŚĆ STRON: 220

- Chętnie z tobą pójdę – oświadczyła – ale pod jednym warunkiem...
Zacisnąłem zęby, mając nadzieję, że to nie będzie coś zbyt strasznego.
- Tak?
- Musisz obiecać, że się we mnie nie zakochasz.
Zrozumiałem, że żartuje, bo się roześmiała, nie mogłem jednak powstrzymać westchnienia ulgi. Czasami Jamie miała zaskakujące poczucie humoru.

Kojarzycie film „Szkoła uczuć”? To właśnie na postawie tej książki został nakręcony. Niestety najpierw widziałam ekranizację, a dopiero kilka dni temu sięgnęłam po powieść. I to był błąd, bo znałam treść, wydarzenia — element zaskoczenia po prostu się ulotnił. Jednak przecież dobra książka to nie tylko zaskoczenie!

Jamie to córka pastora. Ubrana w plisowaną spódnicę i sweter. Z włosami starannie związanymi w kok. I z Biblią w ręce. Choć akcja książki rozgrywa się w latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku, już wtedy taka nastolatka nie cieszyła się sympatią wśród rówieśników. Jej największym marzeniem jest wyjść za mąż w pełnym ludzi kościółku, zaraz po tym, jak do ołtarza zaprowadzi ją jej ojciec. Jednak nie zawsze nasze marzenia się spełniają...

Historię poznajmy z punktu widzenia Landona — typowego popularnego chłopaka, który naśmiewa się Jamie, płata figle i jak nietrudno się domyślić nagle zakochuje się w tej niepozornej dziewczynie. Ta miłość była trudna, bo Landon sam stał się pośmiewiskiem wśród swoich znajomych. Dodatkowo dość konserwatywne zasady Jamie nie były mu po drodze.

Ale to nie jest ich jedyny problem.

Landon opisuje wydarzenia z perspektywy czasu, bowiem sam ma już 57 lat. Nie wiem, czy to kwestia tłumacza, ale miałam wrażenie, że język jest zbyt współczesny. W latach pięćdziesiątych młodzież jednak wyrażała się nieco inaczej niż teraz. Może nie było tam typowego dla XXI wieku slangu, jednak czytając powieść, momentami trudno było mi wyobrazić sobie bohaterów w tamtych latach. Nie wpłynęło to na szczęście na odbiór tekstu.

Z początku akcja toczy się bardzo powoli. Dostajemy opis tego, co działo się przed znajomością (choć nie do końca jest to dobre słowo, bowiem Jamie i Landon znali się od dziecka, lecz wcześniej nie utrzymywali ze sobą kontaktu) tej dwójki. Poznajmy bohaterów, ich rodziny, relacje. Dopiero w ostatnich rozdziałach akcja przyspiesza, ale mimo to książka nie traci swojego uroku.

No właśnie — na czym polega urok tej książki? Wydawać by się mogło, że to oklepany wątek — cicha myszka i przebojowy chłopak. Jednak w tej książce znajdziemy coś więcej. Tym czymś jest nie tylko przemiana głównego bohatera, ale opis ich miłości. Czystej, niewinnej, delikatnej, bezinteresownej. Prawdziwej. Takiej, która nie pojawia się nagle i trwa chwilę, ale takiej, która rodzi się powoli, dojrzewa i staje się czymś naprawdę niezwykłym. Miłości gotowej do poświęceń.

To krótka powieść, lecz mimo to pełna pięknej treści. Choć znałam film to książka i tak zrobiła na mnie ogromne wrażenie. Wzruszyłam się. Czytałam ją przez jeden wieczór i jeśli właśnie takiej książki szukasz — pełnej emocji, która poruszy Twoje serce i przy której uronisz kilka łez, to sięgnij po nią!

Na koniec zostawiam Wam fragment filmu (bez obaw, to nie będzie spojler) - jest to piosenka, którą śpiewała Jamie podczas przedstawienia.